xeitu, el: sust. occ. Mou, manera [de facer les coses, de movese, de comportase]. 2 Allugamientu [correutu y ordenáu de les coses, d’un sitiu]. 3 Aspeutu, manera [que tien daqué o daquién d’amosase a la vista]. 4 Habilidá, capacidá [pa facer daqué]. El neñu nun ponía xeitu. 5 Capacidá [pa pensar, pa razonar]. 6 Sitiu [afayadizu, amañosu pa daqué]. || A xeitu, de manera correuta. || Con xeitu, bien, de bona manera, curioso. || De mal xeitu, apartándose de la direición correuta. || De xeitu, de llau. || Facer xeitu, poner arremangu.