fueu, el: sust. Lluz y calor [que se produz al combinase l’oxíxenu y una sustancia determinao]. Na historia del home ye importante’l descubrimientu del fueu.2 Materia o conxuntu de materiales [que producen lluz y calor al combinase col oxíxenu a una temperatura alto]. Trai fueu pa calentamos. 3 Lluz y calor [que se produz al combinase l’oxíxenu y una sustancia determinao que destrúi zones de monte, cases]. Los bomberos nun pudieron pa col fueu. 4 Sitiu [d’una cocina, d’una fragua onde se produz lluz y calor al combinase l’oxíxenu y una sustancia determinao]. Sentáronse toos cabo’l fueu. 5 Aición y efeutu de disparar [una escopeta, un cañón]. 6 Sensación de calor intenso, de resquemor [nuna parte del cuerpu]. || A fueu muertu, pa nada, inútilmente. || A fueu y tizón, con enfotu, ensin descansu. || A mata fueu, mui apriesa. || Arma de fueu, arma que funciona per aciu d’una esplosión. || Atizar el fueu, fam. dicir daqué que pue encismar, que pue cayer mal. || De fueu, inquietu, intranquilu. || Echar bruxes al fueu [daqué], tar demasiao caliente [daqué]. || Echar lleña al fueu, facer por agravar un problema, una enemistá. || Fueos artificiales, esplosivos [que, llanzaos al cielu, dibuxen lluces y colores vistosos]. || Fueu del cocu, cocucenandu. || Fueu en culu, fam. persona que nun ye a parar munchu tiempu nun sitiu, a esperar por daqué. || Gata de fueu, cocu de lluz, inseutu coleópteru [que da lluz]. || Llingua de fueu, vezu de falar mal, de dicir cagamentos. || Meter fueu, encender, prender fueu. || Piedra de fueu, pedernal, [tipu de] cuarzu [de color gris o mariello]. || Poner la mano en fueu, tar mui seguru de [daqué o daquién], responder [por daqué o daquién]. || Sacar les castañes del fueu [a daquién], solucionar o ayudar a solucionar un problema [a daquién]. || Tener fueu en culu, fam. ser perinquietu, nun ser quien a parar munchu tiempu nun sitiu, a esperar por daqué. || Tener una boca de fueu, ser malfaláu. || Xugar con fueu, tratar imprudentemente con persones, con un asuntu que pue perxudicar.