fuercia, la: sust. Capacidá [física o mental pa producir o aguantar un efeutu]. 2 Emplegu de la capacidá [pa producir un efeutu]. Fai fuercia y verás cómo lu mueves. 3 Intensidá, grau altu [de daqué]. Llueve con fuercia. Güei la lluz tien muncha fuercia. 4 Momentu [cuando se produz daqué con intensidá, nun grau altu]. Les naranxes pel iviernu tán na mayor fuercia. Siempre lo fai pela fuercia. La fuercia’l ganáu. 5 Causa [capaz de deformar un cuerpu o de camudar l’estáu de reposu o de movimientu d’un cuerpu]. 6 pl. Cuerpu [armáu d’un estáu, d’una rexón]. || A fuercia de [daqué], faciendo o emplegando muncho [daqué]. || A la fuercia, ensin ser voluntario. || A la fuercia’l sol, nel momentu del día cuando hai más calor. || Camisa de fuercia, prenda [que se mete pelos brazos y val pa dexalos ensin poder movelos amarrándolos al cuerpu]. || Cola fuercia’l sol, nel momentu del día cuando hai más calor. || Fuercia de voluntá, capacidá d’esforciase [pa llograr daqué]. || Fuercia mayor, necesidá [qu’obliga a facer daqué]. || Pela fuercia’l sol, nel momentu del día cuando hai más calor. || Por (la) fuercia, ensin ser voluntario.