caráuter, el: sust. Signu [d’un sistema d’escritura]. Nesta llinia entren hasta setenta caráuteres. 2 Elementu o trazu [que ye propiu de daqué o daquién y que lu estrema d’otros]. L’usu de la fras llarga ye un caráuter señaláu de les noveles d’anguaño. 3 Conxuntu d’elementos o trazos [que faen que daqué algame una determinada condición]. Esa llei tovía nun tien caráuter oficial. 4 Manera de ser [de les persones pa tratar, pa rellacionase]. Xuan tien un caráuter mui zarráu. 5 Personalidá [pa caltenese firme nuna postura, na manera de portase, de pensar]. Hai poques persones con caráuter pa gobernar. 6 Trazu [que ye propiu d’una especie animal o vexetal y que pasa d’una xeneración a otra]. 7 Trazu o aspeutu [de les coses].