pesu, el: sust. Efeutu d’atraición [que produz sobre un cuerpu la gravedá al atrayelu, siendo proporcional a la masa y volume que tenga esi cuerpu]. 2 Oxetu [que recibe l’efeutu de la gravedá]. Llevantó un pesu. 3 Oxetu [que, pola mor de la gravedá, produz una fuercia sobre otros oxetos]. Pon un pesu enriba eses fueyes pa que nun vuelen. 4 Cargazón, molestia [que se tien nuna parte del cuerpu]. Tengo un pesu pergrande na cabeza. 5 Efeutu [que producen en daquién les moliciones, la edá]. Nota’l pesu de la muerte l’home. 6 Influyencia. Esti rapaz tien munchu pesu na empresa. 7 Aparatu [que val pa midir la fuercia que produz la gravedá sobre los oxetos]. 8 Cesta [grande más estrecha que la goxa]. 9 Xacíu, facultá [pa xulgar correutamente les coses]. Antón ye un home de pesu, pues enfotate nél. 10 Unidá monetaria [de dellos países como Cuba, Arxentina, México]. 11 Moneda [qu’equival a cinco pesetes]. || A pesu muertu, ensin facer intentu d’apoyase, de protexese [cayer]. || Al pesu, precisando’l preciu de daqué acordies colo que pesa. || Pesu brutu, pesu nel que se cuenta la tara, lo que nun s’aprovecha. || Pesu en bruto, pesu nel que se cuenta la tara, lo que nun s’aprovecha. || Pesu netu, pesu nel que nun se cuenta la tara.