orde, l’: sust. Manera de tar ordenáu o puestu nel so sitiu. Orde alfabéticu. 2 Cualidá de tar bien colocáu, de funcionar bien, de tar d’una manera amañosa. Había orde na casa. L’orde ye mui importante na clas. 3 Situación na que les coses tán ordenaes o puestes nel so sitiu. 4 Socesión ordenada de coses. 5 Socesión [correuta nel tiempu, nel espaciu]. 6 Grupu [taxonómicu formáu por delles families biolóxiques]. 7 Conxuntu [de fonemes que tienen el mesmu puntu d’articulación]. 8 Estilu [arquiteutónicu na antigua Grecia y Roma]. 9 Situación [normal controlada]. Mantener l’orde na cai.