númberu, el: sust. Agrupación [d’unidaes que formen un conxuntu]. Hai un númberu grande de persones. Les noveles d’esi escritor faen un bon númberu. 2 Espresión matemática d’un conxuntu d’unidaes o de la unidá. El númberu cinco nun ye divisible ente dos. 3 Signu gráficu [que representa una espresión matemática referida a un conxuntu d’unidaes o a la unidá]. Escribió los númberos con tinta negro. 4 Significáu [de los qu’agarra un sustantivu, un axetivu al amesta-y un morfema carauterísticu que fai referencia a un conxuntu d’elementos o a la unidá]. Esti axetivu nun tien númberu plural. 5 Parte [de les d’un espectáculu]. Agora entama’l númberu del trapecista. 6 Edición o tirada [d’una revista, d’un periódicu]. Nun tengo nengún exemplar del últimu númberu de la revista. 7 Midida o grosor [que se representa con una espresión matemática que fai referencia a un conxuntu d’elementos en rellación cola unidá]. Esti númberu de filo ye gordu pa facer el mantel. || De númberu, que pertenez a una academia, a una corporación con tolos derechos. || Númberos romanos, sistema de numberación [qu’emplega delles lletres mayúscules]. || Númberu un, persona o cosa que sobresal [en daqué].