andarón, l’: sust. aum. d’andar. 2 Apus apus, páxaru migrador [de color prieto, rabu curtiu y aforquetáu qu’esnala perrápido]. || Andarón de peña, Apus melba, páxaru [pardu claro pel llombu y ablancazáu pela panza, qu’añera pente les peñes].