andar, l’: sust. Aición y efeutu d’andar. 2 Manera d’andar t. pl. 3 Andanciu, enfermedá [qu’infesta a munches persones al mesmu tiempu nun pueblu, nun país]. 4 pl. Correríes, aventures. || A (el) otru andar, d’una manera diferente. || A un andar, na mesma planta, nel mesmu pisu [cuartos, viviendes]. 2 Ensin tabicar [una casa, un pisu]. || Nun andar, na mesma planta, nel mesmu pisu [cuartos, viviendes]. 2 Ensin tabicar [una casa, un pisu].