abogáu, -ada, l’/l’(a): sust. Persona [que se dedica al derechu, a defender intereses ayenos o propios nos tribunales de xusticia]. 2 Defensor [d’una causa]. || Abogáu de caleyes, fam. persona [con pocu xacíu que defende mal una causa]. || Abogáu del diañu, persona [que nes causes de beatificación tien el deber de facer oxeciones]. 2 Persona [que fai oxeciones a una bona causa]. || Saber más qu’un abogáu, fam. ser mui llistu, saber muncho.