estáu, l’: sust. Forma o manera [na que ta daqué o daquién]. Agua n’estáu sólido. 2 Entidá política [soberana, reconocida internacionalmente, que gobierna una coleutividá y un territoriu]. España y Portugal son dos estaos europeos. 3 Conxuntu d’órganos de gobiernu [d’un país soberanu]. Funcionariu del estáu. 4 Territoriu [alministráu polos muérganos de gobiernu d’un país soberanu]. Dieron orde de que nun salieren del estáu. 5 Territoriu [que, xunto con otros, ye alministráu por un gobiernu federal d’un país soberanu]. Alemaña y los sos estaos. || Estáu civil, condición xurídica [d’una persona] acordies cola mayoría d’edá, el casamientu, el divorciu. || Estáu d’esceición, situación política na que l’Estáu suspende temporalmente les garantíes constitucionales. || Estáu mayor, órganu cimeru de mandu [d’un exércitu]. || Golpe d’estáu, asaltu al poder [d’un país soberanu per aciu de la fuercia]. || N’estáu, preñada [una fema]. || Secretariu d’estáu, primer ministru [de dellos países americanos].