edá, la: sust. Tiempu qu’abarca [desque naz una persona, un animal hasta un determináu momentu]. Tien tres años d’edá. 2 Periodu o momentu de la vida humana. Ta na edá de cortexar. La edá de xubilación adelantóse a los sesenta y cinco años. 3 Periodu grande [de los que componen la historia de la humanidá]. || Edá de los metales, periodu prehistóricu cuando s’entama a facer y a usar preseos de metal. || Edá de piedra, periodu prehistóricu cuando se fabricaben ferramientes de piedra. || Edá del bronce, periodu prehistóricu que va de la edá del cobre a la edá del fierro. || Edá del cobre, primer periodu prehistóricu de la edá de los metales. || Edá del fierro, últimu periodu prehistóricu de la edá de los metales. || Edá de merecer, edá afayadiza pa casase. || Edá d’oru, periodu de rellumu na historia [d’una cultura d’un pueblu] cuando s’atopen les meyores producciones. || Mayor d’edá, que yá tien una edá con tolos derechos civiles. || Mayoría d’edá, edá [d’una persona na que por llei yá tien tolos derechos civiles]. || Menor d’edá, que tovía nun tien una edá con tolos derechos civiles. || Minoría d’edá, edá [d’una persona na que por llei nun tien tovía tolos derechos civiles].