conocer: v. Tener o formar na mente un conxuntu d’idees sobre [daqué per aciu del estudiu, de la esperiencia, del albidru]. Conoz l’oficiu meyor que yo. 2 Tener na mente la imaxe de [daqué o daquién]. Nun lu conozo porque nunca lu vi. ¿Nun conoces al mio vecín? 3 Tener na mente la idea o idees de [cómo ye], de [cómo funciona], de [cómo fai les coses daqué o daquién]. Conocílu muncho porque traté con él tres años. 4 Tener capacidá pa distinguir, pa estremar [una persona, una cosa ente delles]. L’enfermu yá nun conocía. El neñu yá conoz. 5 Entamar a tener tratu con [daquién]. Conocílu na universidá. 6 Tener tratu de confianza con [una persona]. ¡Home! Yo conozo muncho a Antón, trabayemos xuntos munchos años. 7 Sentir una sensación física. Fáigo-y rebelguinos nos pies y nun conoz nada. Dicía que golía a quemao pero yo nun conocía nada. || Dar a conocer, facer que se tenga na mente la imaxe de [daqué o daquién].