ciegu, -a, -o: ax. Que nun ve, que nun ye a ver. 2 Que nun ye a entender, a pescanciar les coses. 3 Mui alteriáu [pol enfadu, pola rabia]. 4 Que nun corta por tar mal afiláu [un cuchiellu, un hachu]. 5 Taponáu, tupíu [un furacu, un pozu, una canal]. 6 Atapáu, zarráu [dafechu con parede una ventana, un túnel, una galería]. 7 De la última parte del intestín gordu [la tripa]. 8 Enllenu, con muncha cantidá [de daqué]. Esti monte ta ciegu d’árgoma. 9 Enllenu, fartucu [de comer o beber daqué]. 10 Que tien unes cualidaes que faen que nun se puea dexar de comer, de facer [daqué]. Les ablanes son ciegues. || A ciegues, ensin poder ver. 2 Apalpañando na escuridá. 3 Al azar, ensin saber de mano. 4 Con seguridá total, con confianza absoluta. || Dar palos de ciegu, facer daqué pel llau equivocáu, ensin saber de mano cómo facelo. || Duviesu ciegu, granu [grande, mui gafu y dolorosu]. || Nueche ciega, nueche zarrada, perescura. || Pita ciega, xuegu de neños [onde’l que se queda, colos güeyos zarraos, tien qu’agarrar a otru y aldovinar quién ye]. 2 Neñu [al que-y tapen los güeyos nun xuegu y tien qu’agarrar a otru y aldovinar quién ye]. || Prunu ciegu, frutu del Prunus spinosa [de color negro o morao, sabor agrio y tastu áspero]. || Tenada de ciegos, fam. grupu de xente que fala a la vez faciendo munchu xaréu. || Vainica ciega, adornu [que se fai nuna tela, cosiendo por grupos los filos, ensin sacar los filos del sentíu contrariu]. || Yerba (de) el ciegu, Urtica dioica, ortiga, planta [de fueya grande].