llapada, la: sust. Aición y efeutu de llapar. 2 Cantidá [de daqué que se llapa d’una vegada]. 3 Llamarada, llama [grande y viva que da un fueu]. 4 Brichu, tragu [de bebida]. Dio-y una llapada al agua que lo acabó. || D’una llapada, d’una vegada [beber].